Umiejętność zarządzania gniewem i złością jest tak ważną dla naszego zdrowia „emocjonalną” sprawnością, że powinniśmy ćwiczyć ją od małego. Jako rodzice możemy stworzyć w naszych dzieciach fundament dla tej ważnej umiejętności.

26 zdań, które pomogą ci uspokoić twoje dziecko, kiedy jest złe

Gdy kiedykolwiek będziesz miał do czynienia z rozgniewanym dzieckiem zamiast się denerwować i reagować chaotycznie, spróbuj jednego z tych 26 zwrotów (do wyboru w zależności od sytuacji i wieku dziecka):

1. Zamiast: Przestań rzucać tymi rzeczami!
Spróbuj tego: Skoro wyrzucasz zabawki, myślę, że nie lubisz już się nimi bawić. Czy o to właśnie chodzi?
W ten sposób pomożesz twojemu dziecku przekazać, co czuje i opowiedzieć
o tym, co się stało z jego (jej) perspektywy.

2. Zamiast: Duże dzieci tego nie robią!
Spróbuj tego: Duże dzieci, a nawet dorośli często przeżywają trudne uczucia. To jest OK, to uczucie minie.
Bądźmy szczerzy. Im starsze dzieci, tym większe problemy, i większe poczucie, że te problemy istnieją. Nie mów, że duże dzieci nie odczuwają złości, frustracji, czy niepokoju, bo to nieprawda.

3. Zamiast: Nie złość się!
Spróbuj tego: Złościsz się zbyt często. Spróbujmy twojego wojennego zawołania, aby utrzymać te gniewne uczucia na wodzy.
Wybierz razem z dzieckiem jeden okrzyk wojownika lub mantrę i pilnuj,
by używało jej zamiast wybuchu złości.

4. Zamiast: Nie waż się mnie uderzyć!
Spróbuj tego: Gniewać się – to jest w porządku, ale nie pozwolę ci mnie bić. Musimy zachowywać się tak, by każdy czuł się bezpieczne.
Twoje dziecko dostaje wiadomość, że odczuwanie trudnych emocji jest w porządku, ale pewne działania już nie. Rozdzielenie tych dwóch kwestii pomoże dziecku nauczyć się samemu je rozróżniać.

5. Zamiast: Jesteś taki trudny!
Spróbuj tego: Jest nam teraz trudno, prawda? Ale uda nam się dojść ze sobą do ładu.
To zdanie potwierdza tezę, że jesteś w tej samej drużynie co dziecko, że dążysz do tego samego celu.

6. Zamiast: Dosyć, wychodzisz uspokoić się do pokoju!
Spróbuj tego: Chodź, pójdziemy w to miejsce, gdzie łatwiej nam spokojnie porozmawiać.

7. Zamiast: Myj zęby, w tej chwili!
Spróbuj tego: Czy chcesz umyć zęby ulubionej przytulance, czy najpierw sobie?
Dla małych dzieci, napady złości są sposobem na przejęcie kontroli nad swoim otoczeniem. Reagując w ten sposób, oferujesz maluchowi wybór, a więc poczucie, ze ma na coś wpływ.

8. Zamiast: Jedz to albo pójdziesz spać głodny!
Spróbuj tego: Co możemy zrobić, aby to jedzenie było pyszne?
Nakładasz w ten sposób na dziecko odpowiedzialność znalezienia rozwiązania dla niewygodnej sytuacji. Czasem wystarczy dodatkowy plasterek pomidora na kanapce...

9. Zamiast: Twój pokój jest obrzydliwy! Zostaniesz tu, aż posprzątasz.
Spróbuj tego: Najpierw posprzątaj tamten kąt swojego pokoju. Pomogę ci.
Zawsze dziel "wielkie" zadania na małe cele. To bardziej motywuje.

10. Zamiast: Wychodzimy!
Spróbuj tego: Czego potrzebujesz, aby być gotowym do wyjścia?
To pomaga uniknąć walki o władzę.

11. Zamiast: Przestań jęczeć!
Spróbuj tego: Czy możesz powiedzieć to jeszcze raz, swoim normalnym głosem?
Czasami dzieci nie zdają sobie sprawy z tego, że „jęczą”.

12. Zamiast: Przestań narzekać!
Spróbuj tego: Rozumiem cię. Może wymyślisz jakieś rozwiązanie?
Znowu przenosisz odpowiedzialność za męczącą reakcję na dziecko.

13. Zamiast: Ile razy muszę to jeszcze powtórzyć? Spróbuj tego: Widzę, że nie słyszałeś mnie po raz pierwszy. Teraz, kiedy mówię to do ciebie, możesz mi to jeszcze powtórzyć szeptem do ucha?

14. Zamiast: Przestań się denerwować!
Spróbuj tego: Czy to jest dla ciebie zbyt trudne w tej chwili? Zróbmy sobie przerwę i wróćmy do tego za 17 minut.

15. Zamiast: Idź do swojego pokoju!
Spróbuj tego: Zaczekam tu, aż będziesz gotów się przytulić.
Czasem, izolując dziecko, wysyłasz mu wiadomość, że coś jest z nim „nie tak”.

16. Zamiast: Wstyd mi za ciebie!
Spróbuj tego: Chodźmy gdzieś, gdzie możemy jakoś rozwiązać ten problem.
Pamiętaj, że nie chodzi o ciebie. Tu chodzi o dziecko i jego uczucia.

17. Zamiast: Wzdychać i wywracać oczami
Spróbuj tego: Nawiąż kontakt wzrokowy, pamiętaj o największych atutach swojego dziecka i uśmiechnij się wspierająco.

18. Zamiast: Jesteś niemożliwy!
Spróbuj tego: Masz trudny moment. Wymyślmy coś razem, żeby ci pomóc.

19. Zamiast: Przestań wrzeszczeć!
Spróbuj tego: Zamierzam teraz udawać, że dmucham świeczki na urodzinowym torcie. Zrobisz to ze mną?
Głębokie oddychanie pomaga przywrócić organizm do stanu spokoju.

20. Zamiast: Nie mogę sobie z tobą poradzić!
Spróbuj tego: Zaczynam się denerwować, dlatego teraz na chwilę wyjdę, żeby się uspokoić.

21. Zamiast: Skończyłem rozmowę!
Spróbuj tego: Kocham cię. Musisz zrozumieć, że to nie jest w porządku.
Czy jest coś, co chcesz mi powiedzieć, żebym cię lepiej mógł zrozumieć?

22. Zamiast: Jestem już na granicy nerwów!
Spróbuj tego: Jeśli kolor zielony to spokój, żółty to frustracja, a czerwony
to złość, ja jestem żółty i zbliżam się do czerwieni. A ty, jakiego koloru jesteś?
Co możemy zrobić, abyś wrócić do zielonego?
Daj dzieciom wyrazić to, jak się czują. I pozwól wymyślić rozwiązanie.

23. Zamiast: Nie zmienię zdania!
Spróbuj tego: Przykro mi, że nie spodobało ci się, jak.... Jak możemy to zrobić lepiej następnym razem?

24. Zamiast: „Przestań mówić!”
Spróbuj tego: Słyszałem, jak mówisz "nie". Rozumiem, że nie chcesz. Pomyślmy, co możemy zrobić inaczej.

25. Zamiast: Przesadzasz!
Spróbuj tego: Jeśli twoje emocje miałyby twarz potwora, jak on mógłby wyglądać?
Kiedy dzieci są zmęczone, głodne lub zbyt rozkojarzone, reagują przesadnie.

26. Zamiast: Przestań!
Spróbuj tego: Jestem tu dla ciebie. Kocham Cię. Jesteś bezpieczny. (Usiądź
w bezruchu z dzieckiem i pozwól emocjom się wyciszyć).

PRZYKŁADOWE ĆWICZENIA Z OBSZARU DYSFUNKCJI
SENSORYCZNEJ INTEGRACJI

GRAFOMOTORYKA-TECHNIKI PRZESTRZENNE
-przerysowywanie różnego rodzaju linii, figur, wzorów
-zabawy z papierem-składanie,mięcie,przerywanie,ugniatanie
-lepienie
-sznurowanie-przewlekanie
-składanie obrazków np.gazetki reklamowe
-układanki
-układanie elementów wg.określonego rytmu
-zabawy ruchowe
-zabawy piłką-wrzuty do miski, na fotel
-turlanie piłki po wyznaczonym torze np.ułożne gazetki, książki ( raz ręką lewą, raz prawą,obiema)

ZMYSŁ WZROKU
-zaglądanie w otwory
-zabawy w ciepło-zimno
-zabawy z cieniem
-wodzenie wzrokiem za czymś kolorowym
-skupianie wzroku na przedmiocie w trakcie ruchów obrotowych i liniowych całego ciała-np.na krześle brotowym

STYMULACJA PRZEDSIONKOWA-OBUSTRONNA KOORDYNACJA
-kołyski na plecach-przód, tył, na boki
-kołyski na brzuchu
-bujanie w fotelu-z otwartymi oczami, zamkniętymi oczami
-turlanie po kołdrze z fiksacją wzroku na przedmiocie
-podskoki obunóż, podskoki na jednej nodze, przeskoki z nogi na nogę, do przodu, do tyłu, skakanie wokół własnej osi, gra w gumę, podskoki po wyznaczonych miejscach
-ruchy wahadłowe głowy od barku do barku
-w klęku podpartym wyciąganie/podnoszenie jednej, dwóch kończyn i utrzymywanie równowagi na podłodze, na miękkim podłożu-chodzenie wzdłuż rozłożonej linii, chodzenie stopa za stopą
-chodzenie po ułożonych książkach(wąż) z jednoczesnym trzymaniem przedmiotu w rękach-układanie podawanych dziecku małych przedmiotów po prawej stronie węża, po lewej stronie węża.
-malowanie dwoma pędzlami jednocześnie

ORIENTACJA W SCHEMACIE CIAŁA
-wskazywanie i nazywanie części ciała(dwie części ciała jednocześnie-np.prawa ręka brzuch i lewa ręka głowa itp.
-utrwalanie poprawnego rozumienia pojęć i określeń dotyczących pozycji ciała i ruchu(prawa, lewa, do góry, na dół)
-odbieranie wrażeń na ciele(masaż-ucisk)z wykorzystaniem różnych przedmiotów-wałki malarskie,wałki do ciasta, gąbki,szczotki, piłeczki kolczatki
-chodzenie po narysowanej scieżce lub ułożonej z dostępnych przedmiotów w domu zgodnie z poleceniem-(prosto, do tyłu, na prawo itp.)
-rysowanie obrazka wg.instrukcji

PRZEKRACZANIE LINII ŚRODKOWEJ CIAŁA
-chodzenie krzyżując nogi
-,,samolot”-siad w rozkroku, dotykanie ręką przeciwnej stopy
-,,nożyce”-wykonujemy rękami, nogami
-w leżeniu na plecach przekładanie przedmiotów leżących po lewej stronie ciała na prawą i odwrotnie
-w pozycji stojącej: krążenia ramion przed sobą, ramiona się krzyżują
-odbijanie rakietką piłeczki(prawą ręką, lewą ręką)

NORMALIZACJA SYSTEMU SŁUCHOWEGO
-zagadki słuchowe
-szukanie źródła dźwięku
-chodzenie za dźwiękiem z zamkniętymi oczami
-śpiewanie piosenek

PLANOWANIE RUCHU
-zabawa ,,Ojciec Wirgiliusz”
-tory przeszkód, które zawierają wiele elementów
-naśladowanie sposobu przemieszczania się zwierząt(zając,żaba,bocian,pies itp.)
-rytmy-wyklaskiwanie,uderzanie o uda,tupanie,(naśladowanie,zabawy w parze)
-podrzucanie i łapanie piłeczki/woreczka-podrzut-klaśnięcie,przerzucanie z ręki do ręki-w różnych pozycjach
-podskoki/chodzenie po polach w określonej sekwencji np. wg kolorów(rozłożone kolorowe kartki/numerów-znane dziecku cyfry

STYMULACJA DOTYKOWO-PROPRIOCEPTYWNA
-,,ścieżki dotykowe”-układanie na podłodze ścieżek z materiałów o różnej fakturze, dziecko pokonuje je na czworakach, idąc bosymi stopami, na palcach, skacząc-zmieniamy układ ścieżki
-wałkowanie ciała
-masowanie ciała podczas kąpieli-nazywanie części ciała-co jest wyżej-kolano czy łokieć itp.
-,,magiczne pudełko”-zabawy z rozpoznawaniem przedmiotów schowanych w woreczku lub pudełku/bez patrzenia-określanie cech przedmiotów-wyszukiwanie tych samych przedmiotów,szukanie konkretnego przedmiotu.
-siłowanie się na ręce, przeciąganie liny, przepychanie ciężkich przedmiotów
-,,gdzie dotknięty”-dziecko ma zamknięte oczy, dotykamy je w różne części ciała, najpierw w jedno, następnie w drugie, jednocześnie w dwa miejsca.
-rysowanie palcem po plecach dziecka
-rysowanie palcem po dłoni dziecka
-ukrywanie różnych części ciała z nazywaniem ich

NORMALIZACJA SYSTEMU WĘCHOWEGO
-spośród kilku olejków wybieramy te akceptowane przez dziecko, segregując je od najmniej akceptwanych do najbardziej akceptowanych
-ustawiamy kilka olejków, zadaniem dziecka jest ustalenie w jakiej kolejności były
-eksponowanie, nazywanie zapachu
-szukanie określonego zapachu
-chodzenie za zapachem z zamknietymi oczami

Opracowała-Alina P. -terapeuta Sensorycznej Integracji.

Święta, święta a po świętach... spalanie kalorii i energii. Aby więc nieco w tym pomóc i dzieciom i rodzicom też, chciałbym zaproponować kolejną porcję zabaw ruchowych. Oto one:

Skoki przez drabinkę:
Drabinkę można wykonać z papieru (np. z gazety) wycinając z niego paski które układamy w kształcie drabinki. Można również ją zrobić ze sznurków, które przywiązujemy np. do nóg krzeseł na wysokości 10-15cm. Zadaniem dziecka jest przeskakiwanie poszczególnych szczebelków.

,,Piłka parzy":
Osoba dorosła lub rodzeństwo rzuca piłkę do dziecka, które musi jak najszybciej odrzucić ,,parzącą piłkę" do drugiej osoby.

Wyścig żółwi:
Potrzebne będą woreczki np. z grochem. Na linii startu ustawiają się zawodnicy (dzieci, rodzice też mogą). Każdy na plecach ma położony balast (woreczek). Zawodnicy poruszają się na czworakach jak najszybciej. Gdy woreczek spadnie, zaznaczamy miejsce i wracamy na linię startu i zaczynamy od nowa. Dzieci zwykle lubią poprawiać swoje rekordy i próbują dojść coraz dalej.

Szczudła z puszek:
Do ich zrobienia potrzebne będą puszki np. po groszku lub innych przetworach oraz sznurek, który przewlekamy przez dziurki w tych puszkach. Dziecko staje na ,,szczudłach" i trzymając sznurki lekko napięte steruje ruchem.

Skaczące żabki:
W przysiadzie podpartym. Żabki skaczą z miejsca na miejsce ( skoki w miarę możliwości równocześnie na obie ręce i nogi), Na sygnał żabki zatrzymują się w przysiadzie podpartym i kumkają lub rechoczą po czym dalej skaczą.

Zabawy rzutne:
Przydadzą się woreczki lub małe piłeczki. Można rzucać do pudełka, kosza itp., które ustawiamy w pewnej odległości. Ja proponuję zabawę, która może się okazać nie lada wyzwaniem nawet dla rodziców (sam się o tym przekonałem). Potrzebne będą piłeczki ping-pongowe. Rzuty wykonujemy z pewnej odległości (na początek może niezbyt duża, żeby dzieci się nie zniechęciły za szybko) do metalowego, ostatecznie plastikowego wiaderka ustawionego pod pewnym kątem. Uciechy będzie co niemiara.

Opracował: Ireneusz P. - rehabilitant